جرجیس

من خيلي خوشحالم كه با ادبم چون كلاًما خيلي ملت با ادبي هستيم و هميشه قبل از بازي هاي فوتبال به خاطر احترام به موسيقي کشورمان وکشور مهمان دستمان را روي قلبمان مي گذاريم وحتي فشار هم مي دهيم و يه کمي هم ميخواهد گريه امان بگيرد. هيچ وقت هم به طرف بازيکن هاي حريف چيزي پرت نمي کنيم ووقتي طرف براي زدن کرنر به گوشه زمين مي آيد فحش انگليسي نمي دهيم. ما ايراني ها در همه دنيا به با شخصيت بودن وبا کلاس بودن معروفيم.نصف پولدارها وتحصيلکرده ها وبا ادبهاي اروپا وآمريکا ايراني هستند.ما ايرانيها اينقدر با ادب هستيم که وقتي بچه امان زيرش مي شاشد ميگوييم بچه امان پي پي کرده.ما ايراني ها هميشه يکماه قبل از بازي استقلال وپرسپوليس در روزنامه ها وراديو تلويزيون از جوانمردي ومعرفت ورفاقت ودم علي آقا گرم حرف مي زنيم واول بازي به هم گل مي دهيم ودست پيش کسوت ها را مي بوسيم واصلاً بعد از گذشت ده دقيقه از بازي فحش خواهر ومادر نمي دهيم.داور خارجي را هم براي کلاسش دعوت مي کنيم نه اينکه ظرفيت نداشته باشيم. مثلاًما خودمان اينقدر شعور داريم که بعد از بازي فوتبال، اتوبوس هاي شرکت واحد را اوراق نکنيم واز پنجره اتوبوس در باره خواهر ومادر عابران صحبت نکنيم .
گفتگوي تمدن ها وبانوي صلح از ابتکارات ما ايراني هاست وما هيچ وقت وقتي دو تا ماشين با هم تصادف مي کنند زود نمي پريم چاقو در بياوريم ويا با آچار تايلور بزنيم توي سر طرف.اينکه بعضي از جوانهاي ما سر چهار راهها مي ايستند وبلند بلند از خواهر ومادر همديگه مي گويند به خاطر علاقه زيادي است که به خواهر ومادر هم وکلاً مسائل خانوادگي هم دارند.
ميخواستيم انشايمان را بيشتر بنويسيم ولي چون ديشب خانه خاله امان بوديم وشوهر خاله امان براي خنده با لگد به يک جاي خاله امان زده بود که او نمي تواند تا چند هفته بنشيند ويا راه برود مجبور شديم کم بنويسيم که بابايمان همان کار را براي خنده با ننه امان نکند.در پايان از اينکه در کشوري زندگي مي کنم که مردم با ادبي دارد .خيلي خوشحال هستم.اين بود انشاي من.
...........
..........
يوووع ع ع ع ع ع !!!!