جرجیس

سفر نامه افغانستان 1
_ بریم افغانستان ؟
_ برای چی؟
_ بریم ببینیم چه جوریه،تصویر هم می گیریم
حذر دادن اطرافیان از رفتن بخاطر نبود امنیت ، اما بلاخره..
_ ... بریم
.... .....
شب اقامت در تایباد ،آماده برای حرکت به طرف افغانستان در صبح زود فردا.
صبح،گمرک دوقارون،
یکساعت علافی بخاطر دیر آمدن کارمند بانک مستقر در گمرک .
انجام تشریفات گمرکی ورفتن به دستشویی های تمیز آنجا
بخاطر سفارشی که قبلاً شده بود وحاکی از نبود
امکانات اینچنینی در بین راه بود.
نقطه صفر مرزی وناگهان ...
عبور از تونل زمان ...
بازگشت به مقطعی از تاریخ کشور خودمان انگار در گذشته...
رنگ وروی فضا ،آدمها ،قیافه ها، وسایل وامکانات ..
همه چی انگار صد وپنجاه سال قبل..
فقط در بین این فضا ودر غباری که به واسطه خاکی بودن راههابلند شده بود
ماشین های مدل بالای خارجی که دست دوم بودند و
از طریق کمک های جهانی وهمچنین نبود ضوابط روشن در زمینه واردات خودرو
وارد میشدند، حرکت می کردند وتصویر غریبی را درست کرده بودند.
کنتراست شدید بین تمدن و هیچی مطلق!!
کرایه کردن یک تویوتای استیشن که خودشان «سراچه» می گویند.
در این سراچه ها چهار نفر عقب می نشانند
وسه نفر وحتی گاهی چهار نفر جلو(یک نفر بغل دست راننده)
ما کرایه چهار نفر را می دهیم وسه نفری عقب می نشینیم.
صدو سی کیلومتر جاده خاکی پر از چاله وگودال تا هرات.
تکانهای شدید وگرد وخاک زیاد که نفس کشیدن را سخت میکرد
خودشان عموماً شال سرشان را جلوی دهانشان می بستندو
خاک کمتری می خوردند.با آن تکانهای وحشتناک ماشین
هر چند دقیقه یکبار ماشین خراب می شد ومی ایستادیم برای تعمیر .
اکثر اوقات یا شیلنگ گازوئیل در رفته بود
یا اتصالات لق می شدند ورابطه ها قطع.
از خود مرز دوقارون تا هرات حتی یک وحتی یک درخت مشاهده نشد
حتی به اندازه یک قالی سه در چهار زمین کشاورزی شده نبود
بیابان و بیابان و هیچی مطلق.
در حاشیه یکی دو تا از روستاهای بین راه توقف برای خرید گازوئیل
وهجوم گدایان کوچک وبزرگ ومردانی که اکثراً یک پا داشتندو
عصایی زیر بغلشان بود وهمگی در پاسخ این سئوال که
«پات چی شده ؟»
یک کلمه می گفتند:« ماین»
یعنی مین!!
بیست وسه سال جنگ
بیست وسه سال حتی یک کلنگ در این کشور به قصد ابادانی نخورده است
در سراسر افغانستان حتی یک جاده اسفالته بین شهری وجود ندارد
جاده دوقارون به هرات به شکلی که وصفش رفت
بهترین جاده کل افغانستان است
... بعد از چهار ساعت طی کردن مسیری سخت
با آن شیوه ای که انها رانندگی می کردند ،ورود به هرات
بقول رضا اگر هر کدام از این رانندگان مسیر جاده های افغانستان
در مسابقات رالی بیابانی شرکت کنند
قطعاً وبدون شک قهرمان جهان خواهند شد!!
...
(ادامه دارد)